Eren wat verloren is gegaan geeft ruimte voor de toekomst

Onlangs heb ik een opstelling mogen begeleiden voor een voorzitter van een bestuur van een landgoed.

Hij vertelde mij dat er onenigheid, gedoe is tussen de bewoners en boeren en dat hij graag inzicht wil, handvatten, om de rust weer terug te krijgen. Hij begrijpt beide partijen zo goed maar wil ook dat ze samen verder gaan met minder (geen) onenigheid.

We maakten samen een organogram en daardoor ontstond al veel inzicht in het ontstaan van de stichting: wie zijn erbij betrokken, bijzondere gebeurtenissen geweest, en waar zat en zit de onenigheid?

De boeren wonen al generatie op generatie op die plek en nu komen er nieuwkomers (westerlingen) die andere gewoontes, interesses en meningen meenemen. Dat geeft wrijving tussen beide. Ze hebben allebei een ander toekomstbeeld voor ogen.

De Organisatieopstelling maakte al snel zichtbaar dat de boeren diep verbonden zijn met de gebruiken, hoe het was, zo doen wij dat hier al jaren, en dat graag in stand willen houden.

De nieuwe bewoners hadden daar geen oog voor en keken vooral naar het nu en zijn gericht op de voorzitter: “wat ga je doen hieraan?”

De Rentmeester (staat tussen het bestuur, de boeren en de bewoners in) speelde hier een grote verbindende rol in. Prachtig hoe de rentmeester een beweging kon maken als bemiddelaar. Hij was in staat, om hoe het landgoed is ontstaan (bron, oorspronkelijke doel) met al zijn gebruiken met respect te eren. Zo kwam er zichtbaar rust en ontspanning bij de boeren en bij de bewoners. Er kwam zachtheid in de opstelling. Er ontstond begrip.

De voorzitter ging naar huis met veel nieuwe inzichten!

Hij heeft naar het oude kunnen kijken met eerbied en respect. En het een grote plek in zijn hart (oprecht en met de juiste intentie) kunnen geven, zodat er ruimte ontstond om samen met de boeren en de bewoners een nieuwe koers te gaan varen. Samen de toekomst in. Heel mooi!